O principio activo é o que importa dun fármaco. É o que garante a eficacia terapéutica. Nas farmacias pode haber diferentes marcas comerciais, e na composición dos medicamentos poden variar os excipientes (sustancias que se usan para darlle consistencia ás medicinas) pero nunca o principio activo. O sistema público debe garantir que os pacientes reciban o principio activo axeitado para o tratamento da súa doenza, á marxe do nome que o fármaco teña no envase. O medicamento xenérico é aquel que ten o mesmo principio activo que o de marca, ten estudos de bioequivalencia co fármaco orixinal e, polo tanto, ten a mesma actividade terapéutica e ofrece a mesma seguridade no seu uso. Só se pode fabricar un fármaco xenérico cando vence a patente do medicamento de marca. O laboratorio que descobre un novo principio activo ten un período de dez anos para comercializalo sen que se poidan facer copias do mesmo. Pasado ese tempo poderán fabricarse os xenéricos, xeralmente máis baratos, que pasan os mesmos controles que o medicamento orixinal para garantir a súa calidade e seguridade. É obvio que os responsables da sanidade pública deben procurar o uso xeralizado destes fármacos pois obteñen os mesmos resultados con menor gasto.
2. A proposta ministerial.
Na última reunión do Consello Interterritorial (que reúne os responsables de sanidade das 17 autonomías) a ministra propuxo xeralizar a todo o Estado a prescripción por principio activo, recomendada desde hai tempo pola OMS e utilizada xa en algúns países europeos (Francia, Reino Unido). En Andalucía hai unha década que implantaron este modelo e o SAS estima que ten aforrado uns 1.000 millóns de euros. Esta medida, moi beneficiosa para a sostibilidade do sistema sanitario, atopa unha forte oposición na industria farmacéutica que ve reducidos os seus ingresos. Deberán baixar o gasto en ´marketing`, pois arredor do 30 % do prezo de venda ao público das medicinas é provocado polas actividades de promoción. A investigación en novos fármacos non debería verse afectada por esta medida. Agora o Ministerio de Sanidade terá que elaborar e aprobar un Real Decreto para implantar a prescripción por principio activo en todas as comunidades autónomas.
3. A polémica.
A conselleira de sanidade de Galicia non acepta a proposta ministerial, que procura obxectivos que ela dí defender. Esta medida, que conta co apoio da maioría das comunidades e xa se aplica en moitas delas con resultados positivos, persigue reducir o gasto farmacéutico e garantir a sostibilidade do sistema público. Máis Pilar Farjas defende o seu ´catálogo` (recurrido desde o ministerio por posible invasión de competencias). Resulta sorprendente esta posición tan radical: Galicia ven ser a única comunidade do PP que critica a receita por principio activo. Tamén é incongruente este furor soberanista -con vulneración do espazo competencial- mentras outros compañeiros de partido (Aguirre, Valcárcel) desprezan o estado autonómico e ameazan coa devolución de competencias ao goberno central. Porque, se cadra, o único que importa é o ruído e a propaganda. Se procurase o beneficio dos cidadáns e a fortaleza do sistema sanitario público debería amosar unha maior predisposición ao acordo. Máis, neste momento preelectoral, iso non interesa. As propostas políticas non se elaboran para beneficiar aos galegos: a mirada está posta en Madrid.
No hay comentarios:
Publicar un comentario