Hai uns días (17-06-11) “La Voz de Galicia” ocupaba a portada e as primeiras páxinas coa nova da transformación de Novacaixa Galicia (NCG) en banco. Os mandatarios do novo organismo aparecían sorrintes na foto. Un día histórico, unha serena esperanza, o que Galicia precisa (Feijoo): todo eran parabéns e felicitacións. O novo líder da institución aceptou o reto para prestar un servizo a Galicia. O mesmo xornal adicaba as seguintes páxinas a temas menos relevantes. Avisaba de que a Xunta obrigará aos mestres a dar catro horas máis de clase á semana, de que vai controlar o gasto do teléfono dos empregados públicos e tamén vai reducir o número de liberados sindicais. Días despois (22-06-11) a portada trae novas advertencias; a Xunta vai reforzar o control das baixas laborais: da por suposto que son fraudulentas.
Comecei a lectura do xornal pola primeira páxina e sorprendeume a coherencia do relato. Leído así, nese orde, resulta que os responsables das entidades financeiras están a sacrificarse en beneficio do país mentres que os docentes, funcionarios e sindicalistas son os principais responsables das desgracias colectivas: traballan poucas horas, faltan ao traballo sen motivo, non fan máis que falar por teléfono e están excesivamente liberados. A Xunta de Feijoo ten detectado o problema e sabe como afrontalo: aos banqueiros dalle vía libre pero aos traballadores públicos hai que atalos en curto. Segundo este relato os principais responsables da especulación inmobiliaria e da crise financeira aparecen retratados como heroes mentras que o dedo acusador sinala aos funcionarios como culpables de todo. Este diario hai tempo que perdeu a compostura. Xa non está ao servizo da noticia senón da propaganda oficial. Triste destino para unha cabeceira que chegou a ser unha referencia no país.
Con esta intoxicación informativa non se pretende só ofender aos funcionarios: búscase desprestixiar os servizos públicos. Nada é casual: hai unha estratexia ultraliberal que procura degradar o público e xerar espazos de negocio para os mesmos de sempre. Pero debemos mirar ao Norte. Hai que lembrar que España ten unha porcentaxe de 9,5% de empregados públicos, mentras que a UE ten un 16%. Compre saber que canto máis desenvolvido está o estado do benestar, cantos máis dereitos ten a poboación dun país (Suecia, Dinamarca,..), hai máis empregados públicos. O emprego público non é un lastre senón unha garantía para o estado do benestar. Pero a Xunta de Feijoo non acredita nos servizos públicos. A sanidade e a educación públicas están en risco: están a ser atacadas por quen ten a obriga de defendelas e potencialas.
Magnífico post. Ya sabemos de sobra la cantinela del mal público: absentismo laboral, escasa profesionalidad, etc. etc. Todo eso que tanto perjudica a la productividad, a la eficiencia. Es que Feijóo es listo. Por eso sabe diagnosticar los males y por eso hay que entrar a saco en educación y en sanidad. Con gestores, eficientes, competitivos, de calidad y todas esas cosas. El ataque del neoliberalismo a la libertad y a la dignidad humanas aun puede ser peor; tiene esa insólita capacidad, de ir a más aunque parezca mentira, especialmente cuando se conjuga con una tradición caciquil que desgraciadamente ha arraigado en nuestra tierra. Pero bueno, siempre nos quedará el incombustible "Luar" con sus gracias pailanas que, al menos, puede evitar visitas a los jorgejavieres.
ResponderEliminarUn abrazo.
Muy interesnate el post.
ResponderEliminar