lunes, 27 de enero de 2014

As ameazas da sanidade pública

En Galicia Confidencial
En Praza Pública



A dereita gobernante está a impoñer medidas radicais  na sanidade pública –desde  o goberno central e as autonomías-, que teñen un severo impacto nos servizos e representan unha hipoteca grave para o futuro. Aínda que recoñecen o elevado nivel de calidade do noso Sistema Nacional de Saúde (SNS), nos seus laboratorios de ideas inventaron un argumentario simple e falaz que repiten como unha salmodia: o sistema actual é insustentable e cómpre “modernizar” a xestión para mellorar a eficiencia. Pretenden, con estes argumentos, xustificar a introducción de cambios profundos (externalizacións/privatizacións) que serían necesarios para garantir a continuidade do SNS. Mais non é así: o que presentan como oportunidades de mellora son, en realidade, ameazas severas para o sistema que está sendo parasitado e destruído desde dentro.

Con esas xustificacións mendaces, e no escenario da prolongada crise económica que utilizan como excusa, comezaron a impoñer o seu ideario e a favorecer certos negocios a costa dos orzamentos públicos. Fixeron severos recortes orzamentarios (152 euros menos por habitante e ano no conxunto das autonomías, de 2010 a 2013) e reduciron drásticamente o persoal (taxa de reposición do 10%, 25.500 traballadores menos de xaneiro de 2012 a xullo de 2013 no SNS). Mentres tanto entregaron a mans privadas parcelas cada vez máis grandes dos centros públicos  e, ante o imparable aumento das listas de espera, realizan derivacións masivas aos hospitais privados que experimentaron un notable incremento do seu negocio. En Galicia, o PP aprobou  en solitario, en decembro de 2013, unha “Lei de Garantías de Prestacións Sanitarias” que establece uns tempos de espera imposibles de cumprir. Pero da igual, porque a finalidade non é preservar os dereitos dos cidadáns: o obxectivo real é garantir o negocio dos centros privados que reciben cada vez máis derivacións, agora avaladas por lei. 

A sanidade pública vive momentos críticos. A súa continuidade está seriamente ameazada, agora sí, polas actuacións políticas dos actuais gobernantes. Algunhas das decisións impostas desde o poder van ser moi difíciles de revertir cando se provoque un cambio político. Mais cómpre actuar con determinación e sen demora porque a actividade dos “térmites” continúa, provocando a erosión do sistema desde dentro. Basean as súas decisións en principios ideolóxicos que persiguen a restauración dunha sanidade dual (beneficencia para os pobres e aseguramento privado para os ricos). Con esa orientación o goberno central impuxo o Real Decreto Ley 16/2012, que nos devolve a un tempo anterior á Ley General de Sanidad (1982), que garantía o dereito universal á asistencia sanitaria. Tamén hai un impulso poderoso para a creación de espazos de negocio a expensas do diñeiro público adicado á sanidade (30-40% dos orzamentos autonómicos). Para conseguir este obxectivo utilizan diversos camiños, desde a promoción de hospitais co modelo PFI (financiamento público-privado) ata as numerosas privatizacións e externalizacións que parasitan os orzamentos sanitarios, ou a proposta das Áreas de Xestión Clínica (AXC), un mecanismo deseñado para a privatización do núcleo duro da sanidade: a “bata branca”. Nunha próxima entrega falaremos destas manobras máis polo miúdo. 


 

 


16 comentarios:

  1. Con permiso, lo comparto. He de darte la razón en parte. El sistema como lo describes está implantado en Centroeuropa...con éxito...para los accionistas.

    ResponderEliminar
  2. Lasquetty dimitió (dimitir ya no es un nombre ruso).
    A las barricadas, la lucha continúa. Más madera.

    ResponderEliminar
  3. Madrid ,primera victoria .......SI SE PUEDE

    ResponderEliminar
  4. E preciso lexislar a incompatibilidade ABSOLUTA para traballar na Privada e na Pública ao mesmo tempo

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. No creo que sea necesario en caso de sanitarios, aunque sí de gestores y mandos directivos o en casos en que pueda existir un "conflicto de intereses" ( podría ser evaluado objetivamente por un organismo imparcial ). En aquellos trabajadores que opten por trabajar en ambos sistemas, lo que sí es imprescindible es que se asegure la compatibilidad real entre ambos trabajos. NO se puede salir a las 15 horas de un trabajo y entrar a las 15 horas en otro!!! Si respetamos las reglas del juego creo que el ejercicio de ambos trabajos puede ser perfectamente compatible.

      Eliminar
  5. Pablo no digo que no tengas razón... pero tu y yo sabemos que cuando alguien se hace funcionario... no rinde lo que tiene que rendir en la mayoría de los casos... Unos porque salen tremprano, se van a sus consultas privadas y a operar en la privada mientras la lista de espera sube y sube... Otros porque como esto lo pagamos todos, les da igual gastar lo que sea menester... "yo he visto comprar una mesa específica para el dr. X" porque es la que quería... Tu yo yo sabemos que otros compañeros dicen "aaaa eso no es mio"... como si esto fuera su casa.... Se que hay muchas cosas que cambiar y que arreglar... y se que mucha gente no está de acuerdo en externalizar servicios... pero a veces hasta compensa... si se pone toda maquinaria en funcionamiento... No todo es tan radical... hay que ver las opciones y como se realiza...

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Todos los que llevamos años en la sanidad pública hemos visto mucho de eso. Desde venta ambulante de empanadas o joyas hasta caprichos de jefecillos como el que señalas, pasando por absentismos laborales injustificables de personas respetables de la “jet” local,por ejemplo. Pero no sólo ha habido culpa en los actores; también en quienes, sabiéndolo, lo ha consentido. También conocemos a compañeros (¿compañeros?) que han combinado en el mismo tiempo de trabajo su actividad pública con la asistencia privada. Y eso se ha consentido asimismo… porque interesaba, porque la sanidad pública siempre estuvo contaminada por la privada y por el contexto clientelar, caciquil en que todo se desarrolla en nuestra tierra, siendo su principal defecto, desde mi punto de vista, la no exigencia de exclusividad.
      Y son esos actores y consentidores los que ahora descubren América diciendo que existen pacientes crónicos, toda una novedad, y que las unidades de gestión serán maravillosas.
      Pues no, el mal que se haya hecho y consentido no justifica en absoluto lo peor que puede venir. Los defectos de la sanidad pública, siendo muchos (y serán más en la situación de precariado que promueven) se pueden corregir, su destrucción no.

      Eliminar
    2. Hola a tod@s. Respecto a lo comentado por Anónimo28 de enero de 2014, 9:31 más arriba, comparto la opinión del amigo Javier ( con quién he vivido en primera persona el mercadeo que refiere, al que añadiría la venta de aceite virgen y quesos, por alargar la lista, aclarando que hablamos de un servicio de los considerados "centrales" y por tanto sin la "presión" de la atención directa al paciente/usuario ) en que somos los "cómplices" en gran medida culpables de dichas situaciones. No creo que el hecho de validad las unidades de gestión sean la solución, como no lo es la privatización del sistema ( al fin y al cabo son prácticamente lo mismo , aunque en menor magnitud). Desde mi punto de vista sería más " convincente" la realización anual o bianual de una prueba de aptitud , la realización de auditorías aleatorias, el consenso de objetivos útiles y reales... Si es necesario el incentivo económico propondría que éste no sea "universal", como la presunción de inocencia, sinó fundamentado en una evaluación seria y rigurosa, con parámetros significativos, no simples porcentajes como actualmente. Y si hay que fichar, se ficha ( ¿o no se puede saber realmente cuándo enciendes el ordenador de tu consulta y empiezas a trabajar con las historias?). Sueldo igual para todos, y el que considere que merece más, a trabajar más y mejor. Y el que no, que se quede en 1700 euros, no en 2700.... Competencias MÍNIMAS exigibles para todos ( ¿qué es eso de "yo no hago cirugía menor", refiriéndose a crioterapia como me dijo un compañero médico de familia?, o "yo no hago espirometrías" dicho por una enfermera?).... Todos sabemos más o menos quién trabaja bien y quién no, creo que incluso las Gerencias tienen una idea. Es triste que hay que tirarle de las orejas a un adulto, y más cuando de su trabajo depende la vida o calidad de vida de las personas ( es increíble lo que de 5 minutos de nuestro trabajo puede derivar....¿nunca lo habéis notado o pensado?) pero si hay que hacerlo, no serán las áreas de gestión quienes lo hagan. La cadena de mando, la jerarquía , debe ser sólida desde su vértice, con gestores que sepan de lo que tratan ( Lasquetti y demás consejeros de sanidad de la comunidad de Madrid ¿ qué rayos sabían de sanidad salvo que existe el Betadine y que los sanitarios suelen vestir de blanco en el trabajo?), jefes de servicio competentes y ejemplares y con personal motivado, con derecho a participar con sus ideas y sus opiniones, respetado y reconocido. Y el que se quiera quedar fuera, que se quede, pero en mínimos, no "todos igual". Hay mucha gente válida dejándose la piel por dias de trabajo al mes, intentando mejorar todo lo mejorable. Yo creo que se merecen una oportunidad mejor que las áreas de gestión..... Saludos a tod@s. Un abrazo Javier y Pablo.

      Eliminar
    3. Ciertamente, Arturo tiene TODA LA RAZON. Es un enfoque óptimo y, llevado a cabo, ejemplar. Pero eso lo sabe Arturo, lo sé yo y lo sabemos todos, incluidos los gestores. El problema es que, practicado,deja sin juego y sin argumentos a muchos interesados. El SERGAS tiene 33.000 trabajadores. Un regalo que hace la boca agua.

      Eliminar
    4. !!" No hagas a los demas lo que no deseas para ti "¡¡ . En la vida , como en el trabajo , los principios , valores , ética, moral........ deben ser el PARADIGMA en las actitudes y aptitudes en todo aquello que suponga las relaciones sociales en toda Sociedad que se digne ser o llamar : " Democrática, Social , Solidaria y Justa........ todo lo demas es vender sacos de humo , y palabreria barata..... a buen entendedor........

      Eliminar
    5. de acuerdo con vosotros pero considerando que hay mucho paro,que todo español tiene derecho por cotizacion a la atencion sanitaria de calidad ¿por que el mismo medico que atendio a un paciente lo ve otra vez en su consulta privada ? que pensariamos de alguien que trabajara por la mañana en la coca-cola y por la tarde en la pepsicola no se puede servir bien a dos amos ,esto denota mucha falta de honradez de muchos medicos para sus pacientes por las causas que todos sospechamos y sabemos ,

      En la consulta privada no se nos caen los anillos para hacer cualquier trabajo y hasta somos capaces de pasar una fregona, por ello me sumo a los que piden incompatibilidad absoluta entre publica y privada

      Eliminar
    6. En respuesta al comentario de Anónimo 17 de febrero de 2014, 9:26:

      Creo que en el fondo de la cuestión de si se puede trabajar bien a la vez en la pública y en la privada, yo creo que SÍ se puede. Por supuesto hay que tener presentes una serie de premisas, tanto legales como éticas, pero creo que se puede. Vaya por delante que yo no tengo consulta privada ni propia ni por medio de relación de contrato con un tercero, pero no lo descarto en el futuro.

      Pienso que es fundamental lo que comenta justo encima Anónimo de 29 de Enero de 2013 9:56, y es que " no hagas a los demás lo que no deseas para tí"- Esto es, no me parece lícito la DESVIACIÓN DE PACIENTES DE LA CONSULTA PÚBLICA a la consulta PRIVADA, por razones éticas ( y legales) obvias. No se trata de enriquecerse a costa del paciente, que efectivamente ya cotiza a la seguridad social con el objetivo de recibir una asistencia sanitaria de calidad ( me responsabilizo de la misma en la medida de mis posibilidades, pero no asumo como propios los déficits intrínsecos del sistema, y más cuando son repetidamente señalados por muchos profesionales ) ; por otro lado sí veo lícito el derivar a un paciente atendido en la consulta privada a nuestra consulta pública, siempre que cumpla los requisitos de cotización exigidos y los preceptos que marque la ley. El paciente así acudiría a nosotros en la consulta privada o bien como forma de primer contacto fuera de nuestro cupo o bien por motivo de urgencia fuera de nuestro horario laboral público y siempre por decisión del paciente, nunca aconsejado o influenciado por nosotros en ese sentido ( esto lo he visto y por supuesto no me parece lícito). Vale que esto puede parecer o suponer una desventaja para aquellos pacientes que no tienen recursos para acceder por vía privada al médico, pero es que el caso es que el facilitarle el acceso a aquellos que acudan por esta vía nunca ha de suponer un deterioro en la atención a aquellos pacientes que lo hacen por el sistema público; en todo caso saldrá de nuestro tiempo "libre" y de un sobreesfuerzo por nuestra parte el facilitar este acceso. Quiero decir con esto que no debemos "prevaricar" con nuestro puesto , ni público ni privado.

      Claramente lo ideal sería que la consulta pública y la privada NO ESTUVIERAN EN EL MISMO municipio a ser posible, lo que evitaría interferencias o sesgos, pero incluso en el caso de que lo estuvieran , veo factible trabajar por la mañana para coca-cola y por la tarde para pepsi-cola siempre que se tenga ética, honradez y profesionalidad. Y si se puede "trampear" algo, que sea en beneficio del paciente, no del profesional.

      Por último añadir que pronto estas distinciones tendrán menos sentido, si es que el Gobierno sigue empeñado en convertir la sanidad pública en una sanidad privada encubierta, al menos privada en cuanto a generación y reparto de beneficios económicos, esquilmando las arcas públicas en interés de unos pocos, no precisamente pacientes, y poniendo en gravísimo peligro la sostenibilidad del sistema público.

      Y por cierto, que en la consulta PÚBLICA tampoco se nos caen los anillos, o no debería. Yo he fregado mi consulta pública ( compartida con un turno de mañana, cuando yo estaba de tarde) y he realizado labores de mantenimiento de la misma porque el personal de limpieza estaba EXPLOTADO y saturado y no podía consentir el estado de la misma. Del mismo modo, cada vez que he abandonado un cupo he intentado transferirle al compañero que entraba la consulta en las mejores condiciones, desocupando de bibliografías y publicidad el espacio que ocupase, liberando espacio en taquillas o archivadores, eliminando del ordenador compartido aquellos recursos que me fueran propios, etc, etc. Es cuestión de no hacer a los demás lo que no nos gusta que nos hagan a nosotros. O al revés, hacer por los demás lo que nos gustaría que hicieran por nosotros. Pacientes y compañeros. Claro que también hay mucho masoca......


      Un saludo.

      Eliminar
  6. Sobran también Políticos, Ayuntamientos, Autonomías...

    ResponderEliminar
  7. NO SE COMO TENEIS TANTO TIEMPO LIBRE EN HORARIO DE TRABAJO

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. No lo tenemos, un poco de respeto y no generalicemos, ¿ok?..... Hablamos de que algunos parece que lo tienen. Un saludo.

      Eliminar
    2. Umm... Corto y adivino... Diagnósticos con ese criterio... ¿Te suena "turnos"?

      Eliminar