Naqueles anos setenta eramos un feixe de mozos que escoitabamos a Bob Dylan e a Paco Ibáñez, e liamos os autores do boom latinoamericano, os cadernos de Marta Harnecker e a edición clandestina do Sempre en Galiza. Viñamos dun tempo escuro, coñeciamos o medo ("calquera día aparece o teu fillo nunha gabia, e nunca se saberá quen lle pegou o tiro"), e alimentabamos o soño dun mundo mellor que o que viñamos de herdar. Daquela a política local facíase no Casino, e aínda se tiña memoria do falanxista que andara polos bares con orellas humanas colgadas dun arame. Lembremos que o ditador morreu en 1975, o Partido Comunista foi ilegal ata a semana santa do 77 e as primeiras eleccións da democracia non se celebraron ata o verán dese ano.
Na humidade das noites do val de Barcala había xuntanzas nas que se tentaba debuxar un camiño común. Desas inquedanzas naceron, non sen atrancos, a Asociación Cultural Afonso Eans, a asociación de veciños de Negreira e as primeiras organizacións agrarias da bisbarra; promoveuse un movemento de oposición contra da instalación dunha celulosa na beira do río Tambre e procurouse a democratización da cooperativa Feiraco, que tanta vida lle ten dado á comarca. O Colexio Rural trouxo á vila o alento de xente nova (Suso de Toro, Santi Carballido, Cristobo Ramírez...) que participaron con entusiasmo nestas tarefas. Eran tempos de ilusión, naquela nacente democracia, e de xenerosa participación nos movementos cidadáns. Aquela actividade compartida formounos como persoas e deixou forte pegada nas nosas vidas.
Hai uns días houbo unha xuntanza en Pontemaceira ( http://plazadocoton.blogspot.com/), na que participaron corenta persoas protagonistas daquela historia colectiva. Algúns xa nos deixaron para sempre, como o cura Bartolo e o poeta Ardeiro. Outros non puideron asistir, por motivos diversos; pero os alí presentes recordaron con nostalxia o tempo pasado e fixeron unha valoración positiva do camiño andado. Daquela efervescencia democrática xurdiron líderes labregos (Bello, Trillo, Cándido, Pepe Iglesias), dirixentes políticos (Manuel L. Tuñas -o mellor alcalde da historia de Negreira-, Aurora Platas, Antonio Campos, Joaquín Buergo...), escritores e artistas (Suso de Toro, Pepe Ardeiro, Cristobo Ramírez, Xosé Cobas...) e mesmo empresarios como Che Turnes. A vida levounos por diferentes camiños pero nunca esqueremos a nosa orixe e o compromiso asumido por todos naquel tempo iniciático.
No hay comentarios:
Publicar un comentario