“Nun país normal xa estarían cesados os responsábeis do desastre do novo Hospital de Vigo”

Nueva Tribuna

Entrevista co doutor Manuel González Moreira

O doutor Manuel González Moreira é unha das figuras máis representativas entre os defensores da Sanidade Pública na cidade de Vigo. Natural de Castrelos, Vigo (onde naceu en 1959), estudou Medicina en Santiago. Traballa como médico de familia no Centro de Saúde Nicolás Peña, é delegado sindical de CIG-Saúde e membro da Xunta de Persoal desa Área Sanitaria. 

-O día 3 de setembro houbo na cidade de Vigo unha manifestación histórica, na que arredor de 200.000 persoas se manifestaron contra das deficiencias do Hospital Álvaro Cunqueiro, recentemente inaugurado. Considera que este clamor da cidadanía será escoitado polo actual goberno da Xunta?

-Desgraciadamente considero que non. Nun país normal xa terían dimitido ou terían sido cesados os responsables políticos das decisións que levaron á situación de emerxencia sanitaria na que se atopa a cidadanía da área sanitaria de Vigo. Terá que ser esa cidadanía a que lles retire o seu apoio e aposte por outros políticos que si crean na Sanidade Pública.

-Vostede é unha das persoas que máis se significou nas protestas contra da privatización do novo hospital de Vigo (NHV). Realmente este proxecto da resposta ás necesidades sanitarias de Vigo e comarca, como afirma o presidente da Xunta?

-O proxecto do NHV naceu dunha necesidade evidente; a área sanitaria de Vigo contaba con recursos insuficientes, como demostraban as intolerables listas de espera, tanto diagnósticas como cirúrxicas, e o concerto singular con POVISA, que atende a unha poboación de 140.000 persoas coa xustificación de que a sanidade pública non ten recursos para facelo.

Foi iniciativa da Plataforma en Defensa da Sanidade Pública da área de Vigo a reclamación do NHV, concibido como o primeiro hospital da área sanitaria. Mentres outros falaban de facer un cuarto hospital, complementario dos outros, e que mantiña a fragmentación da asistencia hospitalaria. No ano 2006 un acordo pola sanidade da área sanitaria de Vigo abriu a porta ao inicio da planificación dese NHV, tan necesario. No proceso de planificación participaron moitas e moitos profesionais e así naceu un proxecto ilusionante que pretendía facer un Hospital punteiro en investigación e coñecemento, avanzado tecnolóxicamente e con capacidade para atender, agora e no futuro, ao conxunto da cidadanía da área sanitaria.

A chegada do PP á Xunta supuxo un cambio substancial; o que ia ser unha obra pública prantexárona como “colaboración público-privada” o que supuña que a concesionaria é a responsable do proxecto, da construción e da xestión de determinados ámbitos do NHV, sendo a propietaria do Hospital durante os 20 anos da concesión. A Xunta adxudicou un contrato de 1.300 millóns de euros á Sociedade Concesionaria do Novo Hospital de Vigo S.A. Lembremos que a construción do hospital público custaba pouco máis de 400 millóns. O proxecto definitivo, xa construído e iniciando o seu camiño, perdeu os obxectivos iniciais: non dispón da gran área de investigación prevista, non ten tódolos servizos, non pode atender ao conxunto da cidadanía (polo que permanece o concerto con POVISA), e non ten capacidade de resolver o problema das listas de espera actuais e futuras.

-Na súa opinión: Cáles son as principais deficiencias que presenta o NVH para que non responda ás necesidades sanitarias desta área?

-En primeiro lugar o propio modelo de construción e xestión, que da lugar a dúas direccións, unha da Empresa Concesionaria -a propietaria do Hospital-, e outra a do SERGAS. Esta situación xa está xerando problemas de coordinación que dificultan abordar os problemas atopados no traslado. Doutro lado a diminución dos recursos asistenciais: as camas de hospitalización convencional redúcense nun 31,8%, os  quirófanos nun 31,4%, o Servizo de Urxencias nun 55,5%, as salas de Radioloxía nun 45,7% e desaparece o Laboratorio Central. 

-Neste proceso, tan irregular, perdeuse moito tempo, mentres que esta área sanitaria precisa con urxencia de novas instalacións hospitalarias. Qué medidas deben adoptarse de inmediato para corrixir a situación?

-Primeiro temos que recuperar o NHV para a Sanidade Pública. Unha vez recuperado, teremos que dotalo dos servizos que non ten.  Non é fácil pero, igual que se tomou unha decisión política de facelo dun xeito, haberá que adoptar outra que permita facelo doutra maneira.

-A entrega do NHV a mans privadas representa un serio sobrecoste para as arcas públicas e unha hipoteca para moitos anos. Como vai influír esta dilapidación no futuro da sanidade pública galega?

-A privatización, que no caso do SERGAS vai máis alá do NHV e xa supón un capitulo importante do seu orzamento, hipoteca o futuro financiamento da sanidade pública, xa escaso na actualidade, e fará aínda máis difícil ofrecer un servizo público de calidade.

-Neste proceso hai responsabilidades políticas que a cidadanía terá que reclamar. Considera que hai tamén responsabilidades xudiciais? Ve algunha posibilidade de que os responsábeis deste naufraxio rematen diante dos tribunais de xustiza?

-Tanto o proceso de licitación, concesión, control da obra licitada por parte dunha empresa contratada por GALARIA como as condicións do propio traslado serán, sen dubida, obxecto de controversia xudicial; agardemos que a Unión Europea ou os tribunais de xustiza atendan as demandas presentadas e permitan dilucidar as responsabilidades penais, de habelas.

-Cando haxa un cambio de goberno, cáles serán as primeiras medidas a adoptar para corrixir a desfeita e mellorar a sanidade pública no sur de Galicia?

-En primeiro lugar, rematar coa contrarreforma sanitaria do PP e apostar por un modelo de sanidade pública universal, equitativo, sen copagos nin repagos, financiado cun sistema impositivo xusto, onde pague máis sanidade quen máis cartos ten e non quen máis sanidade necesita. En segundo lugar reverter tódalas privatizacións para recuperalas para a sanidade pública; no caso da área sanitaria de Vigo, isto é imprescindible para recuperar o NHV, e que pase a ser o NOSO Hospital.

(Texto escrito para a revista Tempos Novos, número de setembro-2015).