tag:blogger.com,1999:blog-8939756251151381787.post7626022325386345005..comments2023-04-14T14:48:11.610+02:00Comments on Pablo Vaamonde: Outro mes de abrilPablo Vaamondehttp://www.blogger.com/profile/08688935654036643788noreply@blogger.comBlogger4125tag:blogger.com,1999:blog-8939756251151381787.post-33428328045362356702014-04-26T17:55:38.256+02:002014-04-26T17:55:38.256+02:00Un artículo estupendo, Pablo, cheo de lirismo, ter...Un artículo estupendo, Pablo, cheo de lirismo, ternura, amor á xente e ós lugares. Como felicitación, mándoche este poema de Miguel Torga, que ten que ver co amor pola terra nai:<br />Quanto mais longe vou, mais perto fico<br />De ti, berço infeliz onde nasci.<br />Tudo o que tenho, o tenho aqui<br />Plantado.<br />O coração e os pés, e as horas que vivi,<br />Ainda não sei se livre o condenado.<br />Cunha aperta. Pepe PontePepe Pontenoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8939756251151381787.post-15791566891721253882014-04-25T16:47:39.611+02:002014-04-25T16:47:39.611+02:00Pablo non é só un médico crítico cun sistema inhum...Pablo non é só un médico crítico cun sistema inhumano. É tamén un poeta nun tempo en que a poesía, a "poiesis" auténtica, é necesaria. Javier Peteiro Cartellehttps://www.blogger.com/profile/17813776051750733758noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8939756251151381787.post-13226563067654730182014-04-25T16:09:45.684+02:002014-04-25T16:09:45.684+02:00Fermosisimo artigo, entrañable, melancolico......v...Fermosisimo artigo, entrañable, melancolico......vexez, paisaxe da infancia......!a vida mesma!<br />Apertas agarimosas<br />http://intentadolo.blogspot.com.es/2014/04/agua-de-limon.htmlSotohttps://www.blogger.com/profile/08513881398329954224noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8939756251151381787.post-29447781346551924312014-04-24T21:01:56.080+02:002014-04-24T21:01:56.080+02:00O texto evoca a habitual expresión "durmir co...O texto evoca a habitual expresión "durmir como un neno". Evócaa e acláraa, dicíndonos que ese sono é feliz, vital, porque se dá do mellor modo, como ser seguro na protección do saber maternal. O edípico ambivalente, co bo da seguridade necesaria ou o malo da parálise biográfica na repetición do peor.<br />O materno como muller, como deusa, como terra... é o que reconforta e anima. É Deméter que nos dá a primavera ao volver encontrar a súa filla. É Isis ou María, que iluminan a Deus mesmo.<br />É a nai que se despide lentamente co seu esquecemento a que nos anuncia que outra gran nai, a terra, o mar, nos acollerá ao final, cansos. Connosco no seu seo, a vida seguirá florecendo cada mes de abril.Javier Peteiro Cartellehttps://www.blogger.com/profile/17813776051750733758noreply@blogger.com